Hier doen we het voor!
Door: Wilma
Blijf op de hoogte en volg Wilma
18 Maart 2014 | Ethiopië, Addis Abeba
Sister Juliet staat aan het hoofd van deze area; Konchi, waar het missiehuis staat incl. kliniek en school, is het middelpunt van deze regio. Sinds een jaar draait hier een Women Promotion Programme, sinds 1 december onderdeel van het Gender Programme van NCS, gesponsord door Manos Unidas. Sister Juliet heeft ervoor gezorgd dat met het verstrekken van de micro kredieten, ze met alle vrouwen die dit krijgen (zo'n 300), heeft afgesproken één keer per jaar bij elkaar te komen in Konchi om ervaringen te delen, tijd samen door te brengen, te vieren dat ze vrouw zijn en er toe doen.
Dus daar gaan we dan: we weten niet goed wat te verwachten, op voorhand is duidelijk dat de hele missie opgetrommeld is om te helpen en voor te bereiden. De bisschop komt ons ophalen en we rijden na wat tijdverlies om diesel te vinden, rond 10.00u het missieterrein op. Bij de ingang al vlaggen en vrouwen die op weg zijn, door de open autoramen horen we de eerste vrouwen al zingen, begeleid door de drum die je hier overal ziet. Eenmaal binnen worden we hartelijk verwelkomd door de Sisters, we zijn er ondertussen al een beetje kind aan huis geworden. Koffie, thee en koekjes en na een klein half uurtje komen ook de Rotary Doctors binnen, samen met Abba Girma, de priester die in Nekemte zijn parochie heeft, voormalig Secretary General van NCS.
Het gezang buiten neemt echter dusdanig sterk toe dat ik niet langer binnen wil zitten wachten en ik vertrek dan ook naar buiten, samen met Hanneke, kort daarop gevolgd door Jean Jacques en de dokters. Onmiddellijk zien we waarom het gezang nu ineens zo luid was, de groep is naar buiten gekomen vanuit de meeting hall en is volop aan het zingen, dansen en klappen. Volop blije gezichten, aangevoerd door twee jonge, Ethiopische Sisters in spe. Stiekem wordt de groep groter en groter en uiteindelijk dirigeert Sister Juliet de groep weer terug naar de meeting hall, klaar om met het programma te beginnen.
Net binnen worden we weer overvallen door een volgende aankomende groep. Snel weer naar buiten. En op dat moment breken Hanneke en ik alletwee; de vreugde die van deze groep af komt, ruim 10 km gelopen met trots in hun houding en plezier onderweg, raakt ons alletwee diep: Hier doen we het voor! Hiervoor hebben we ons bij VSO aangemeld, hiervoor willen we de Ethiopiërs steunen met wat we kunnen, de toekomst wordt echt anders voor deze vrouwen, en nog belangrijker, voor hun dochters en kleindochters!
De ochtend/middag gaat in een razend tempo voorbij, Sister Juliet heeft er goed de wind onder, ze kent haar pappenheimers en de bisschop heeft immers gezegd om 14.00u naar huis te willen…. Sprekers uit alle gelederen spreken de vrouwen bemoedigende woorden toe, afgewisseld met gezang en spelletjes.
Sprekers met een boodschap, zoals bv de bisschop die zich in mijn ogen goed aan de doelgroep heeft aangepast en spreekt over het feit dat de vrouwen het zout van het eten zijn: je ziet het lang niet altijd terug, maar zonder het zout bestaat er geen lekker voedsel. Nog een lange weg te gaan naar Gender Equality, maar zoals gezegd, voor deze vrouwen is überhaupt horen dat ze er toe doen, een enorme stap.
Spelletjes waar we met z’n allen hartelijk om gelachen hebben, hoeveel kaarsen kun je aansteken met één lucifer, koekhappen bestaat hier in de variant brood happen. Hoewel het filmpje niet super duidelijk is, is het geluid het des te meer: kijk, luister en geniet!
Aan het einde van het programma worden de winnaressen bekend gemaakt en krijgen ze een mooie schaal mee. Daarna sluit mijn collega Ebise, vertegenwoordiger van NCS Gender Programme, af in exact 2 minuut 34 onder luid applaus van de ondertussen meer dan 250 vrouwen, een grotere opkomst dan verwacht aangezien de avond ervoor het flink gehoosd had. De gasten incl. sprekers worden als eerste naar buiten geleid richting de lunch, opnieuw onder luid applaus van de dames, ze zijn dankbaar dat we de moeite hebben genomen met hen deze bijzondere dag te vieren.
Op de weg terug hebben we het niet alleen over de mooie dag, maar ook over de gruwelen van de oude gewoontes die hier toch nog steeds in een aantal dorpen beoefend worden, zoals de vrouwenbesnijdenis. Hoe wreed dat misschien ook klinkt om het daar juist op dat moment over te hebben, het was juist mooi dat we allemaal met ons eigen gevoel (Ebise, Jean Jacques, Hanneke, de bisschop en ikzelf) er open over konden praten.
Eenmaal terug in Nekemte schiet me de rest van de dag tot nu toe nog regelmatig een brok in mijn keel. Wat een bijzondere dag, wat een kracht laten deze vrouwen zien en hoe blij ben ik dat ik hier deel vanuit mag maken.....
-
18 Maart 2014 - 14:35
Willemijn:
Mooi!
je maakt een hoop bijzondere dingen mee, heel leuk om te lezen en fijn dat je ook geniet!
Liefs Willemijn -
18 Maart 2014 - 14:45
Linda:
Wat een bijzondere dag! Mooi om te lezen.
Liefs Linda -
18 Maart 2014 - 15:38
Shawn:
Hoi Wilma,
weer een mooie ervaring, dank je voor het delen!
Geniet ze :-) -
18 Maart 2014 - 17:21
Debbie:
Het lijtk erop dat je een extra cursus etiopische zang en dans gaat volgen???
Dag lieffie, fijn je weer even te horen. international womens day hier niet uitbundig gevierd, ook niet verlaat :)
Misschien toch maar doen, alhoewel ik niet denk dat de impact even groot is.
liefs deb -
19 Maart 2014 - 18:08
Hetty:
Erg mooi, Wilma.
Wat zijn we hier in Europa dan toch verwend, hé. En toch denk ik ...... misschien zijn de mensen daar wel veel blijer en tevredener dan de mensen hier. -
23 Maart 2014 - 17:24
Ilse:
Aan zo'n enorm saamhorigheidsgevoel en zo veel positieve energie die dat opwekt, kunnen we hier nog een voorbeeld nemen! Super dat je dit mee mag maken en breng die sfeer maar mee terug :) X -
31 Maart 2014 - 09:30
Loes:
Hey vrouwke,
dat leest weer lekker weg...mooie verhalen en veel mooie herinneringen!! Geniet er nog goed van
X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley