Alweer ruim twee weken verder

Hallo allemaal,

Daar ben ik eindelijk weer! Na meer dan een week uit de lucht te zijn geweest (het netwerk ligt er constant uit), deels overlapt met een drukke week (jawel, dat kan ook hier!), heb ik nu eindelijk weer even tijd om te schrijven. Ik heb jullie in de vorige blog verlaten na de training in Addis. Aan de foto’s te zien op facebook die ik net voorbij zag komen, zijn jullie nu van de laatste dag carnaval aan het genieten, ik zeg, drink er één op mij en ga daarna even rustig zitten voor mijn update, :-).

Wat is er weer een hoop gebeurd sinds mijn laatste blog! Een overzicht:
* Bezoek van Manos Unidas: sponsor van het grootste programma van NCS, het Gender Programme. In dit programma worden er in de 9 areas van NCS microkredieten verstrekt aan een eerste groep vrouwen. Het is een slim systeem; wat zij verdienen, wordt terug gepompt in de area waardoor een volgende groep vrouwen toegang krijgt tot microkredieten. Lijkt in onze ogen een logisch verhaal, maar in een cultuur waarin locale politiek en familiebanden door elkaar heen lopen, is het belangrijk om medewerking van iedereen te krijgen en dat lukt op deze manier. Sister Maru staat aan het hoofd van dit programma en wat een genot om met haar te werken! We hebben onderling met Goril en Teresa van Manos Unidas, Sister Maru en JJ en ik veel lol gehad. Het is bijzonder dat een sponsor zo uitgebreid de tijd neemt om de start van het programma goed te laten verlopen en daarvoor hebben we hen dan ook uitgebreid bedankt.

* Het weekend van 22/23 februari ben ik heerlijk op pad geweest. Samen met 3 tandartsen die hier de afgelopen weken via de Rotary Doctors mondhygiëne hebben gepromoot en allerlei kleine behandelingen hebben gedaan, en de chauffeur die gewoon onderdeel van ons clubje is, ben ik naar Ambo gegaan om van daaruit Wenchi Lake te bezoeken. Let wel: dit is alsnog een dik uur rijden, om dat de weg daarnaartoe alleen geschikt is voor 4wheeldrive auto’s…. Na lekker geschud en gewiebeld te hebben, kwamen we bij de toegang aan, jawel: we moesten betalen voor entree! Bijzonder om in zo’n afgelegen deel van Ethiopië dan ineens écht als toeristen te worden behandeld, hihi. Maar wat was het prachtig…. Ik heb een filmpje geupload, zodat jullie zien hoe mooi Ethiopië is…. De tandartsen zijn de wandeling naar beneden gaan maken (het meer ligt in een vulkanische krater) en ik heb heerlijk de middag doorgebracht met genieten van het uitzicht, (het is daar 3300 meter hoog!) en ondertussen lekker kletsen met Dagnachew, onze chauffeur. Mijn hoofd was een heel stuk leger aan het einde van de middag, dat kan ik je wel vertellen!

* ’s Ochtends vroeg (5.15u opstaan!) zijn we weer richting Nekemte vertrokken, want onze aanwezigheid werd zeer op prijs gesteld tijdens het jaarlijkse parochiefeest. Heel NCS was natuurlijk uitgenodigd, dus we konden daar niet weg blijven. De dienst begon om 9.00u en dat gingen we natuurlijk nooit halen, uiteindelijk waren we er om 11.00u en bleek dat een prima invalsmoment te zijn (hier kun je op elk moment binnen komen lopen), de mis was bijna afgelopen en de processie begon daarna. Wat een beleving! Ook hiervan heb ik een filmpje toegevoegd. Ongelooflijk mooi om te ervaren hoe het geloof hier beleden wordt. Ik word er zelf niet meer of minder katholiek van, maar die openlijke beleving van welk geloof dan ook hier en de vreedzame manier waarop men met elkaar leeft hierin, maakt diepe indruk. Orthodox, Katholiek, Islam, het bestaat hier echt allemaal naast elkaar in vreedzaamheid. Zeer bijzonder. Na de processie werd er met de hele gemeenschap brood en locaal gebrouwen wijn gedeeld (beiden niet heel smakelijk kan ik je vertellen, :-)) om daarna met degenen die meegingen (en dat is dan eigenlijk ook nog heel de gemeenschap), te lunchen in het huis van de parochiepriester. Wat een voorbereidingen! Bijzonder mooi om te zien dat écht iedereen welkom is, ook de melaatse man die zich alleen met behulp van twee houtstukken op zijn handen voortbeweegt, wordt volledig meegenomen in het proces. Bewondering voor de man zelf: keurig in pak, waardig en volhardend loopt hij op zijn handen de complete processie van 3x om de kerk mee.

* Het parochiefeest was eigenlijk het begin van een zeer drukke week. Maandagmiddag kwam Henk van Stokkom met gasten aan. Henk is degene die zeer betrokken is bij de complete Oromoregio en van daaruit ook bij NCS. Hij is vermogensbeheerder voor een aantal familiefondsen en zoekt projecten die aansluiten bij de filosofie van die fondsen. Vanuit één van die fondsen wordt de opdracht van JJ gefinancierd en hebben we daarom veel te maken met hem. Fijn om hem te ontmoeten en van gedachten te wisselen over wat er moet gebeuren binnen NCS. De gasten die hij bij zich had, waren leden van de Sierra Foundation. En jawel, ze blijken alledrie in Breda te wonen….. Onnodig te zeggen dat we een hoop lol hebben gehad, heerlijk die Brabantse gezelligheid! Naast de lol zijn er ook zaken gedaan tijdens de veldtrip die ze gemaakt hebben. Een van de kerken waarvan de bouw stil gelegd was wegens gebrek aan fondsen, wordt door de Sierra Foundation nu afgemaakt. Daarnaast gaat het NCS-voorstel m.b.t. de schoolboeken richting de Liberty Foundation waarmee we als NCS hopen voor de komende 3 tot 5 jaar verzekerd zijn van de benodigde schoolboeken. Het was mijn eerste projectje hier om dit voorstel te herschrijven en het zou heerlijk zijn als dit rond komt voordat ik vertrek!

* Woensdag zijn we begonnen met onze eerste les Afan Oromo en wat maakt het dan al een groot verschil op straat, in de winkels, dat je een paar woorden Oromo spreekt. Het is een lastige taal om te leren, want grammatica kennen ze hier niet, dus het is lastig om er logica in te ontdekken, maar heerlijk om te oefenen en ik voel me direct weer een stuk zekerder!

* Donderdag en vrijdag waren we uitgenodigd om deel te nemen aan de workshop Strategic Planning van NCS. Voorafgaand aan deze workshop zijn er in oktober en november 2 workshops geweest voor alle priesters, nonnen en stafleden waarin gesproken is over de toekomst van NCS, welke kant gaan we nu eigenlijk uit? Iedereen mocht daarin zijn zegje doen en al deze input is door iemand van ECS (Ethiopian Catholic Secretariat) samengevoegd tot een eerste versie van het Strategic Plan
2014-2018. Deze versie was onderwerp van 1,5 dag workshop. Voor JJ en mezelf heel fijn om binnen 1,5 dag een zeer goede indruk van NCS als complete organisatie te krijgen, te zien waar de verbeterpunten liggen, maar ook waar kwaliteiten van personen liggen. In 1,5 dag hebben we nu meer informatie gekregen en gezien dan we onder andere omstandigheden in 3 of 4 maanden hadden gezien. We waren op voorhand door Abba Solomon gevraagd om duidelijk input te geven wanneer we dat wilden en dat hebben we ook gedaan. Met name het perspectief vanuit de donors hebben we onder de aandacht gebracht, daar zit nu eenmaal een groot gat tussen de Ethiopische werkwijze en de Westerse werkwijze. Het is mooi om te zien dat men in eerste instantie terughoudend is (kenmerk van Ethiopiërs), maar aan het einde van de eerste dag en de tweede dag er volop ruimte is voor discussie en onze mening absoluut op prijs gesteld wordt. Het voelt als zaadjes planten die in de loop der tijd met behulp van JJ op gaan bloeien tot mooie planten / bomen. Er valt veel te verbeteren binnen de informatiestromen van NCS, maar de wil om te verbeteren én het inzicht dat het nodig is om te blijven voortbestaan, is er. Met nog een aantal uitnodigingen op zak om de verschillende parochies te komen bezoeken, vertrokken we vrijdagmiddag moe, maar voldaan naar de stad om met een drankje te reflecteren op het terras. Er zijn vervelendere manieren om te reflecteren….

* Dit weekend was een weekend van relaxen, alledrie hadden we enorme last van vermoeidheid. We hebben lekker geluncht bij Mark (Brit, ooit als VSO-er begonnen, nu fundraiser) en Selam (Ethiopische, directrice van de dovenschool en initiatiefnemer voor veel projecten mbt gehandicapten) en daarna nog een les Afan Oromo wat iets te veel van het goede was. Een volgende keer doen we dat niet meer in het weekend…. Gisteren geluncht op de compound van JJ en Hanneke (de eigenaresse had ons uitgenodigd) en daarna ben ik met een collega naar het Mati Resort geweest, een prachtig groene plek aan de rand van Nekemte waar we lekker hebben zitten kletsen en eten.

* Het resort is gelegen tegenover de nieuwe universiteit van Nekemte. Henk en consorten hadden in de dagen ervoor ook al een bezoek gebracht en uitgesproken dat ze zo onder de indruk waren van de vooruitgang die de universiteit t.o.v. 3 jaar geleden gemaakt had. Op dit moment studeren er zo’n 24.000 (!) jongeren aan deze universiteit van wie de helft op de compound woont, omdat ze uit heel Ethiopië komen. De andere helft bestaat uit afstandsleerlingen die hun modules ophalen en eens per maand in hun eigen regio examen doen, en leerlingen die aan twee dependances in afgelegen plaatsen studeren. Nog indrukwekkender is te weten dat er nóg een universiteit in Nekemte is, ook nog eens goed voor 12.000 leerlingen, incl. afstandsleerlingen. En dat voor een stadje van 50.000 inwoners vóórdat de grote aantallen studenten kwamen….

Toen we uit het Mati Resort kwamen gelopen, kon ik de sfeer van optimisme voelen, de sfeer van hard werken voor een groter doel, de sfeer van Ethiopië naar een hoger plan willen brengen. Het land is ontzettend in ontwikkeling en hoewel dat enorm veel uitdagingen met zich mee brengt, geeft het hoop dat er ooit een moment komt dat de enorme armoede in zijn huidige vorm een einde gaat kennen. Daar een heel klein stukje van onderdeel te mogen zijn, voelt goed en bevestigt alleen maar dat ik er goed aan heb gedaan om deze uitdaging met VSO aan te gaan.

Voor de komende week staat er met name veel schrijfwerk op het programma, diverse voorstellen moeten de deur uit naar zowel bestaande als potentieel nieuwe donors. Het wordt dus veel overleggen en kennis overdragen aan de collega’s, ik heb er zin in! JJ en ik kunnen beiden goed voelen dat onze aanwezigheid tijdens de workshops goed heeft gedaan in het vertrouwen wat mensen in ons hebben, dus ik hoop dat we daar de komende weken flink vruchten van kunnen plukken.

Komend weekend gaan JJ, Hanneke, Dagnachew als chauffeur en ikzelf weer een tripje maken, dit keer de andere kant uit, verder richting het westen. Zaterdag heen, zondag terug, ik heb er zin in, het zouden weer mooie plaatjes moeten opleveren!

Ik heb ondertussen ook bij andere blogs foto’s geupload, dus ik zou zeggen: kijk lekker rond.
Ik zie jullie reacties weer graag tegemoet…..

Dikke knuffel,
Wilma