Afscheid nemen bestaat niet….
Door: Wilma
Blijf op de hoogte en volg Wilma
30 April 2014 | Ethiopië, Addis Abeba
Mijn laatste dag in Ethiopië is begonnen. De laatste 3 dagen hebben in het teken gestaan van afscheid nemen, veel afscheid nemen. Woorden schieten te kort om goed weer te geven hoe geraakt ik ben door alle uitingen van waardering voor zowel mijn werk hier als voor mijn persoon.
Terug kijkend op de afgelopen 3 maanden is het moeilijk een korte terugblik te geven, zoveel mooie en ook moeilijke momenten en dan weet ik ook dat sommige momenten wel opgeslagen zijn in mijn geheugen, maar die later pas naar de oppervlakte komen, simpelweg omdat het op sommige momenten te veel indrukken tegelijk waren.
Heb ik resultaat geboekt naar VSO-maatstaven? Ja, ik geloof van wel. Collega’s (lang niet allemaal, dat zou te mooi zijn geweest, :-)) hebben ingezien dat er anders omgesprongen moet worden met donors, zodat de aanvragen die ze doen, ook daadwerkelijk kans van slagen hebben. Het herschrijven van voorstellen, zowel samen met NCS-collega’s als met de abba’s en sisters in het veld, levert vruchten op, er gaan betere voorstellen de deur uit. Of dat structureel zal blijven? Weet ik niet, maar gelukkig is Jean Jacques er nog een tijdje om daar samen met hen verder aan te werken.
Heb ik antwoord gekregen op persoonlijke vragen die ik had toen ik aan deze reis begon? Deels, deels zullen ze in Nederland volgen. Zeker is geworden dat het gevoel wat ik dacht alleen in Australië te kunnen hebben, ik ook hier heb mogen ervaren. Alleen daarmee is mijn gedachtenwereld al behoorlijk door elkaar gehusseld, want waar hoor ik dan eigenlijk thuis? Het cliché zegt: ‘Home is where your heart is.’ Maar wat als mijn hart op twee plekken tegelijk is? Aan welk deel geef ik dan gehoor? Jullie zien, ik ging met veel vragen, maar kom ook met veel vragen terug. Concreter zijn ze wel, in ieder geval voor mij.
Ik kijk er naar uit om mijn familie en vrienden weer te zien en hen weer heerlijk een dikke knuffel te kunnen geven. De komende week ga ik ‘landen’ in Nederland en dan ga ik weer ‘gewoon’ aan het werk….
Tot snel!
Liefs,
Wilma
Update: ik ben ondertussen weer in Nederland, heb deze blog afgelopen maandag 28 april geschreven. Heerlijk om familie en vrienden te zien! Tegelijkertijd ook een enorme realiteitscheck mbt het leven in Nederland versus Ethiopië. Het zal wel even duren voordat dat een beetje op z'n plek is gevallen.....
Terug kijkend op de afgelopen 3 maanden is het moeilijk een korte terugblik te geven, zoveel mooie en ook moeilijke momenten en dan weet ik ook dat sommige momenten wel opgeslagen zijn in mijn geheugen, maar die later pas naar de oppervlakte komen, simpelweg omdat het op sommige momenten te veel indrukken tegelijk waren.
Heb ik resultaat geboekt naar VSO-maatstaven? Ja, ik geloof van wel. Collega’s (lang niet allemaal, dat zou te mooi zijn geweest, :-)) hebben ingezien dat er anders omgesprongen moet worden met donors, zodat de aanvragen die ze doen, ook daadwerkelijk kans van slagen hebben. Het herschrijven van voorstellen, zowel samen met NCS-collega’s als met de abba’s en sisters in het veld, levert vruchten op, er gaan betere voorstellen de deur uit. Of dat structureel zal blijven? Weet ik niet, maar gelukkig is Jean Jacques er nog een tijdje om daar samen met hen verder aan te werken.
Heb ik antwoord gekregen op persoonlijke vragen die ik had toen ik aan deze reis begon? Deels, deels zullen ze in Nederland volgen. Zeker is geworden dat het gevoel wat ik dacht alleen in Australië te kunnen hebben, ik ook hier heb mogen ervaren. Alleen daarmee is mijn gedachtenwereld al behoorlijk door elkaar gehusseld, want waar hoor ik dan eigenlijk thuis? Het cliché zegt: ‘Home is where your heart is.’ Maar wat als mijn hart op twee plekken tegelijk is? Aan welk deel geef ik dan gehoor? Jullie zien, ik ging met veel vragen, maar kom ook met veel vragen terug. Concreter zijn ze wel, in ieder geval voor mij.
Ik kijk er naar uit om mijn familie en vrienden weer te zien en hen weer heerlijk een dikke knuffel te kunnen geven. De komende week ga ik ‘landen’ in Nederland en dan ga ik weer ‘gewoon’ aan het werk….
Tot snel!
Liefs,
Wilma
Update: ik ben ondertussen weer in Nederland, heb deze blog afgelopen maandag 28 april geschreven. Heerlijk om familie en vrienden te zien! Tegelijkertijd ook een enorme realiteitscheck mbt het leven in Nederland versus Ethiopië. Het zal wel even duren voordat dat een beetje op z'n plek is gevallen.....
-
30 April 2014 - 23:15
Mieke:
Ha Willem,
Wat heb je n Hell of a job geleverd!! Helemaal des Willems!!
Knap gedaan, respect!!!
En wat ben ik blij dat je weer terug bent, jahaaaaa.... Zeker!!!
Xie je snel! Dikke knuffel, x Mieke -
01 Mei 2014 - 09:00
Matty:
Hoi Wilma,
zo zie je maar, het leven blijft verrassen. Antwoord op alle vragen krijg je nooit. Hoop dat je een balans kunt vinden met al die ervaringen
Liefs Matty -
01 Mei 2014 - 09:09
Shawn:
Hey Wilma,
WELKOM TERUG! -
01 Mei 2014 - 19:46
Hetty:
Hallo Wilma,
Ik proef tevredenheid naast alle andere emoties in je laatste verslag. Dat is heel fijn. Wat deze drie maanden ook voor verdere consequenties voor je zullen hebben, het basisgevoel is goed, dat is belangrijk.
Fijn, dat je weer in ons landje bent!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
